Sevgili 33...

Sevgili 33;

Senden beklentim çok... 

Hop daha 24 saat geçmedi, ne beklentisi deme! Bunu git, senden önceki yıllara söyle... Sen benim en güzel yılım olacaksın; bu kadar net :).

Sen tam 33 yıl önce bugün neler oldu biliyor musun? Çaktırma ama ben de hatırlamıyorum :) ama çok dinledim... Benim doğumum da orjinaldir... Mesela benden 6.5 yıl önce doğan, benim hayat ışığım canım ablam var... 0 70li yıllarda hastanede doğmuş... Ama ben 80li yıllarda evde doğmuşum :). Neden mi? Benim çok sıradışı bir annem var; dediğim dedik :). Bunun daha iyi olacağını düşünmüş; ev ortamı daha sterilmiş :). Yıllardır aileme ben kaçta doğdum derim... Malum  hastane gibi bir doğum sertifikası yok... Tek amacım yükselen burcumu öğrenmek... Ne mümkün; babam der ki öğlen doğdun, annem der ki akşam olmuştu sen doğduğunda, sonra ablam der ki beni alt kata indirmişlerdi, kahvaltı yapıyordum o zaman sen sabah doğdun... Vay arkadaş... Kimse hatırlamıyor :).Aslında hatırladıkları da var:) Babamın hatırladığı hava çok soğuktu, buzlar sarkıyordu; annemin hatırladığı sular donmuştu, sobada su ısıttılar; ablamın hatırladığı kundaktan çıkan bir çift altın küpe ve çikolata... Ben getirmişim :). Öyle bonkor gelmişim dünyaya :)). 

İkokul 3e kadar Çanakkale'nin ufak bir ilçesinde lojmanlarda yaşadık... Efsane bir çocukluk; müthiş bir özgürlük, çamurdan köfte yapmalar, kızdığım komşunun çiçeklerini yolup, sevdiğim (sevgi derken bana muz, pilav verenler) komşuların bahçelerine ekmeler, koşmalar zıplamalar... Biraz yaramaz biraz hareketli bir çocukluk... Çok huzurlu çok mutlu... Dünya o lojmandan ibaret... 

Benim hayatım ablamın eğitim hayatına bağlı değişkenlikler gösterdi... Ablam Anadolu Lisesini Balıkesir'de okuyunca  biz de oraya taşındık... Sonra o Üniversiteyi İstanbul'da kazanınca biz de hop oraya taşındık... Babacığım yıllarca Çanakkaleye gitti geldi... Her haftasonu! Şimdi düşünüyorum da ben yapabilir miydim, o tempoya katlanabilir miydim? Annem de iki kızın başında... Mesleğini bırakıp, bizi yetiştirdi... Nasıl ödenir hakları bilmem ama şanslı olduğumuz kesin...

Lojman hayatı sonrası, Balıkesirde apartman dairesi... Off... Çok sıkıcıydı... Bunu farkeden ailem judoya gönderiyor beni... Biraz hareket... :) Mahalle takımındaki futbol maceralarım da ayrı... Derken oraya da güle güle... Ve ortaokul... İstanbul...

Kadıköy meydana ilk geldiğim an... Annemin elini sıkı sıkı tutmuştum... Ömrümde o kalabalığı unutmam :). Şimdi sıradan gelen yerler, bana korkutucu gelmişti... 10lu yaşlar böyle geçti... Biraz İstanbul'a alışmak, biraz buraların düzenine ayak uydurmak... 

20lerde artık İstanbul kazan ben kepçeydik... Çok keyifli bir Üniversite yaşantım oldu... Tek tercih yaparak adım attığım üniversitemde; her gün şükrederek okudum...

Ben 20li yaşları ikiye ayırıyorum :). 25 öncesi ve sonrası... 25 sonrası hayatın acımasızlığına hoşgeldin... Bu sitem değil... ama 25 öncesi ailemin yüzde 100 korumasında olan ben; en büyük derdi ders geçmek olan ben 25 sonrası yeni bir hayat kurma gayesinde...

25 yaşında ofisimi açtım... Şimdi düşünüyorum da... İyi cesaretliymişim :). Ofisimin telefonunun çalmadığı günleri bilirim :). Arkadaşlarla dışarı çıkınca su içmiştim mesela; ilk yıllarda para kazanmak ne mümkün; kira ödesem yeter :).

Çevremdeki kötü kalpli insanlar o sıralarda kendilerini ufak ufak gösteriyor... Tabi senin baban  var açar sana ofis.... Çok şükür açar tabi; ben isterim dağları yıkar benim aslan babam... Ama ben istemem! Çünkü ben benim! Uzun süre bu varlığımı yaratmaya çalıştım ! Ben okudum, ben başardım... Kimsenin desteği olmadan büyüttüm ofisimi... Babamın genel müdür olduğu günlerde; anneme sorardım; babam ne iş yapıyor? Mühendis derdi... Ne kadar kazanıyor? Asgari ücret... Dahasını bir çocuğun bilmesine gerek var mı ki? İyiki böyle büyütmüşler beni... O yüzden üniversiteye girince; paltomdaki Barbour işaretini çıkartıp; pinokyo takmıştım :) Gerek var mı ki? Para bana köle olsun ben olmam.... Ofisimi ben kurarım, kimseden meddet ummam... Benim ailem huzur versin bana yeter... 

Zorluklar sonucunda işler rayına oturdu... 

Sıra geldi evliliğe.... 25-30 arası fırtınalı :). Evliliğe niyetim yok ama herkes evleniyor... İnsan heralde ben de evlenmeliyim diyor :) . O sırada işte hayatımın tek ve en büyük yanlışını yapıyorum! Pişman mısın dersen 33 bana; sonucu ağır oldu ama büyüdüm derim sana... Ömrümde yaşadığım en kabu 2 yılı yaşıyorum... Heralde evliliğimin 1. ayında pişman olmuşumdur. 6. ayında ilk ayrılma isteğim... Yaşadıklarımı anlatmayacağım ama kabus! Bilme sen 33... Boşver... Çok merak edersen arada son eski yaşlarıma... Onlar anlatır... 

Bak biz gelelim 30'a... Ömürüm boyunca hep 30 yaş partisi yapmak istemişimdir... Ama ne yazık ki o kadar mutsuzdum ki... 30 mu oluyorum, yaşıyor muyum, neden yaşıyorum hepsinden uzaklaşmıştım... Bu kadar göz yaşı, bu kadar mutsuzluk... Ve sonunda 30'umun son 3 ayına girmişken; ciddi bir hastalık geçiriyorum... Şok! Ailem inanamıyor... Nasıl diyorlar... Çok genç... Kimse bilmiyor yaşadıklarımı o dakikaya kadar... Ben hep sustum... Aman kimse üzülmesin diye.... Gençlik işte :). Ulan öleceksin; bırak etrafı:). Yok... Sabır... Sabır sabır ama çatlarsın böyle işte... Çekilir mi ya... Dön git... Yok ama kimse üzülmesin... He oldu... Şimdiki aklım olsa... Ooooo:) 6 ayı bile beklemezdim...:). Bir sürü biyopsi... O sıralar hala evliyim ama her kontrolümde, biyopsimde yanımda üç kişi; annem, babam, ablam... Derken ameliyat... 30'a bak sen 33... :). Fırtınalar... Sen misin her gün ağlayan dedi yukarıdaki bana... Al sana :). 

İyi oldu ama... Ne dostlar gördüm meğerse sadece tanıdıkmış; ne tanıdıklar gördüm onlar çoktan dost olmuş... Herkesi izliyorum... Hayat daha kaç kere bize böyle bir tiyatro sahnesi verirki :). İzle... Bihter izle... Tanı!

Önümde iki seçim... Ya öleceksin ya nefes alacaksın... 30'da hayatımın seçimini yapıyorum... Ayy tabiki yaşayacağım :))). Ameliyattan çıkıyorum; bakıyorum hala bitmiyor kabus... Tedaviye başlamadan, hastaneye yatmadan tam 10 gün önce... Boşanıyorum !!! Allah'ım... Tekrar doğuyorum!!! Sonunda!!!

31'e 1 ay var... Hastane'deyim.. Serum takan hemşire ile dialoğum; -Nasılsınız? -Süperim!!! -Gerçekten mi? Ağrınız yok mu? -Amaaan bu da ağrı mı? Ben neler gördüm... Burdan çıkınca başlayacak her şey... -Ne yapmak istiyorsun? -İlk işim Tayland'a gitmek; Phukette denize gireceğim... -Tayland mı? -Tabi çok güzel :) -Başka? -İşimi özledim; çalışmak istiyorum... -Başka? -Nefes almak istiyorum... Ama nefes aldığımı hissederek almak istiyorum :).

İşte 31'e bu şekilde girdim... Kendime hediyem Tayland... Ooooo... Şahane... Tek başıma gittim :). Deli gibi... Süper arkadaşlarım oldu! Kendime gelmeye başladım... 33 senin temellerini ben 31'de attım... 31'de ilk işim... Bu ruh iyileşecek! Ayy neler yapmadım; ne gezdim, ne dağıttım, ne güldüm... 2014'ün son günü kimle konuşsam; bu yıl benim yılım olacak kusura bakmayın; yıllardır duruyordum dedim... Beklentim; huzurdu...

Ve 2015in ilk günü... Hayatıma huzur katan, benim yüzümü güldüren, benim ömrümün süprizi ile karşılaşıyorum... Ooo ben istedim 1 Allah verdi 1001 :). 32'nin en güzel hediyesi... Kesin... Ruhum pırıl pırıl; kalbim kıpır kığır; sağlık gıcır gıcır... O zaman ne kaldı... Biraz daha sağlıklı hayata kafa yormak lazım... Yeni takıntım 32'de bu... Pozitif hayat sağlıklı yaşam... Baya yok kat ettim... Bitmedi ama devam... İyileştikçe yeni hayaller kurmaya başladım... Buralara sığamaz oldum...

Ahh bir de 32'den sana hediye 3 aylık nur topu gibi bir kız... Lucky... Uykusuz gecelerimin kahramanı :)

Ve... Derken derken... 33... Sen kapıyı çaldın; ben keyifle açtım.... Ne mi istiyorum sende... Birincisi huzurum hep yerinde olsun, hem benim hem sevdiklerimin sağlıkları şahane olsun, bol kahkaha bol sevgi olsun... Aşk... Hiç peşimi bırakmasın; o bırakmaz da... Yani aynen böyle devam etsin :). Bir de... Türkiye bana dar geliyor 33... Daha özgür bir ülkeye gidesim var... Hadi bana biraz destek ol... Bu yaşta senin en önemli görevin bu... Bunların arasına, gezme tozma kitap okuma dans etme gibi tohumları da ekmeyi unutma tabi :)

Senden beklentim çok... Sen ömrümün en yıldız yaşı olacaksın... Sana güveniyorum :)

İyiki doğdum; iyiki seninle tanıştım 33... Seni çok seviyorum... Hoşgeldin hayatıma :).