Bir yılda kaç mevsim yaşarsınız? Ben 1460!!!

Hangi mevsimi daha çok seversiniz?

Bugünden geriye doğru iki yıl kadar gidip; bana bu soruyu sorsaydınız; muhtemelen cevabım... "Bilmem... yaz heralde ben pek soğuk yağmur vs sevmem" gibi bir cümle olurdu... Aslında bu yazıyı okuyan bir çoğunuzun ya henüz karar vermediğini ya da bir tanesini çoktan seçtiğini biliyorum... Nereden mi? Dedim ya... Ben de aynıydım...

Sonra ne mi oldu? Nefes almayı öğrendim... Hayatı yaşamayı... Ve cevap mı... Siz mevsimleri ayırıyorsanız; daha hala yaşadığınızın farkında değilsiniz... Mevsimler sizsiniz...

Genelde sabahları erken uyanırım... Gözümü bir kere açtım mı; o yatak terk edilmeli :). Sevmem miskinlik... Hayat akarken; aynı yerde takılmaya gerek var mı?

Uyandığımda kahvem bitene kadar hayat ilkbahardır benim için... İnsan yeni bir hayata başladığını hisseder; eğer yeni bir güne başladıysan; o yataktan nefes alabilerek uyandığın anlamına gelir... Bu benim için yeni bir başlangıç demektir.Tabi hepimiz gibi ben de sabahları uyanınca, biraz sakin olurum... Sakin ama yeni bir güne başlayacağı için heyecanlı... Hepimizin bir sabah alışkanlığı vardır mutlaka... Kimimiz çay içer, kimimiz duş alır, kimiz kahvaltı yapar, kimiz koşar.... Ben de mutlaka sabah kahvemi içerim... Kahvemden aldığım her yudumla; biraz daha ayılırım... Bu durumda içinizi dinleyin... Nasıl doğa ilkbaharda çiçek açmaya başlar; işte siz de uyanmaya başlarsınız... Tıpkı doğa gibi... İçiniz ısınır... Ne giysem bugün ne yapsam derken birden sımsıcak oluvermişsiniz... Aslında her yeni gün yeni bir uyanıştır... Her yeni günde bizler yeniden doğarız... Şimdi bunu bilip hissedip yaşarsanız... Mümkün müdür ilkbaharı sevmemek? Bana diyebilirsiniz ki; amaa ilkbaharda da insan ne giyeceğini bilmiyor; hava bir sıcak bir soğuk... Sevilir mi hiç böyle?... Doğru... İlkbahar bir öyle bir böyle... Adı üzerinde daha ilk... Siz de uyanınca bazen huysuz bazen mutlu olmaz mısınız? Tamam işte... İlkbahar gibisiniz o zaman... Ben uyandığımda; aynı ilkbahar gibi bazen kararsız olurum... Mesela... Bugün ne yapsam kararsızlığı... Sonra... Bir yolunu bulup; mutlaka yaza kavuşurum... Aynı o çok sevdiğim ilkbahar gibi...

Yaz.... Sımsıcak... Bazen fazla sıcak ama değil mi? Genelde hep böyle eleştirirler yazı... Çok sıcak; bu kadar da fazla; amaaan uyuyamıyoruz.... Ne çok bahane var değil mi; yargısızca eleştiri... Halbuki biraz tadını çıkarsa herkes... Ne mutlu olacak:). Ben mesela yazı da çok severim... Çünkü aynı ben... İlkbaharım kahvemin son yudumuyla biter... Başlar yazım... Hareketli canlı apaydınlık... Benim günüm böyledir... Bazıları; hep kıştadır mesela... Mevsimler bile birbirini kovalarken; insanların hayatının her gününü tek mevsim yaşamaları ne acı! Benim her gün mutlaka yazım vardır... Yazın günler uzayınca; her an bir şeyler yapmak isteriz ya... İşte benim her günüm böyle... Devamlı kafamda planlar; ne yapsam kime yardım etsem nereye gitsem... Planlar planlar yaparım... Mutlaka her gün o yaz havasını ciğerlerime çekerim; şöyle bir yürürüm etrafta... Sıcaklarda offf diyen insanlardan, hayat içinde de uzak durmaya çalışırım... Off bunaldım off sıcak offf uyayamadın... Bir OOFFF da benden... Dur düşün; yaşıyorsun işte... Nefes alıyorsun... Gökyüzüne bakıp güneşi görsene; şikayet etme... Sıcacık bir hayat var... Üret... Güneş gibi sen de parla... Enerjin dolsun her baktığın göze... Gülümse... Hergün deniz kenarında olmak zorunda değilsin ama hergün o huzuru içinde yaşayabilirsin... Çok mu sıcak? Eveeet hayat da heyecanlı işte... Farket! Bir saniye dur... Etrafına bak.. Yaşıyorsun... Yaz gibi... Şimdi ben  nasıl yazı sevmem.... Yaz demek ben demek...

Ahhh sonbahar.... Benim yaşadığımı hissettiren sonbahar.... Yaz biter... Yavaş yavaş kapıyı çalarsın... Genelde ben de sonbahar hergün akşam dokuz gibi başlar... Hafif bir yavaşlık girer ruhuma... Biraz daha sakin olurum... Herkes evine çekilmeye başlar... O zaman anlarım sonbaharım geldi... Sonbahara hüzünlü derler... Ne büyük ayıp! Onlar sonbaharı yaşamayı bilmeyenler... Sonbahar demek bir gün daha yaşayabildim demek... Biraz daha dinginliği hak ettim demek... Ben genelde sonbaharı kitabımla yaşarım... Günün en güzel saatidir sonbahar; kendinizle baş başa kalıp, yeni hayaller kurabileceğiniz, kitabınız ile aşk yaşayabileceğiniz, fonda sonbahara özgü müzikler dinleyebileceğiniz zamandır... Çok yağmur yağıyor diye de eleştirirler sonbaharı... Ne acı... O yağmur değil midir bizim ruhumuzu temizleyen... O yağmurlar olmasaydı; biz biz olabilir miydik... Kimileri de her yer yaprak diye eleştirir... Ben ise her sonbaharımda dökülen yapraklarımı; olgunlaşmış olmaya veririm... Yazımı öyle verimli geçiririm ki... Sonbaharda düşen yapraklar; bana heyecan verir; tekrar ilkbahar olsun tekrar yaz olsun yeni yapraklar yeşersin dallarımda diye... Şimdi.... Sen ne güzelsin sonbahar... Hergün yaşarım yine de doyamam...

Ve kış.... Kimileri demiş ki kara kış... Çok fena, çok zor... Ehhh kim size hayat kolay dedi ki... Tabi zor... Sonbahar kışa bırakırken; ben genelde uykuya başlama modunda olurum... Bazen içim sıkılır; fırtınalar kopar; bazen usul usul kar yağar ruhuma... Ama kış benim kışım... Yeni bir güne hazırlık vaktim... Biraz daha yavaş yaşayıp; dinlenme zamanım... O yüzden ben kış vakti pek evden çıkmam... Sıcacık huzurlu evim en güzel zamandır kışı geçirmek izin... İlkbahara ruhen hazırlık yaparım... Bazen müzik dinlerim; malum soğuk olur kış; insan ruhuna da bir kaç parça odun atmalı... Benim ruhum müzikle ısınır... En huzurlu olduğum mevsimimdir kış... Sevmez olur muyum... Soğuğu kendime getirir... Hadi derim... Isınacaksın biraz dayan... Tüm yaşadığım dakikaların kıymetini anlarım ben kış sayesinde... 

Şimdiii... Kim demiş hepsi aynı ya da biri iyi biri kötü... Yok hepsi farklı... Hepsi güzel özel.... Siz koca bir yıl içinde, dört mevsim yaşarken ve buna bile bahane bulurken... Ben hergün dört mevsimi yaşıyorum ruhumda... Ve hepsini ayrı ayrı çok seviyorum... Mevsim demek ben demek...

Hayatın farkına varmak gerek... Nefes aldığım her an bana bir hediye... Ben yaşarken; saatler geçsin diye değil; mevsimler birbirini kovalasın diye de değil... Mevsim olabilmek için yaşıyorum... Doya doya... Hissede hissede... Eğer diğer mevsimleri sevmiyorsa insan; tek mevsimde kaldığındandır....  Dört mevsimi de yaşamayı bilmek lazım ve hepsini sevebilmek...